شعری از : منیژه شهرابی       

تاریخ 20/ تیر ماه / 1363

صیّاد تقدیر

مرغ آزاده بالَم، لیکن

ندانم چون درین قفس افتاده ام

صیّاد تقدیر مرا چو بست پَر و بال

باری که گرفت خواب چشمش

پریدم و بانگ زدم :

که من مرغی آزاده ام

صیّاد زرنگ تر زِمن

بندی بربسته بود بر پایم

و مرا بازکشید در قفس

آه،  من چه مرغی ساده ام !

پیوسته خود را زنم

بر در و دیوار قفس

عاقبت با پرهای خونین

با بالِ شکسته

از صدا افتاده ام

شوقی نیست مرا به آواز

قلب عاشقانه ام

اینک بر دریای غم نشسته